کد مطلب:314295 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:207
امام صادق به یاد امام حسین آب می نوشد
شیخ جعفر شوشتری رحمه الله می نویسد: یكی از علامت های ایمان به یاد آوردن سیدالشهدا علیه السلام پس از نوشیدن آب است و این مطلب برای همه كس نیست، بلكه برای حضرت صادق علیه السلام كه فرمود:
«انی ما شربت ماء باردا الا و ذكرت الحسین علیه السلام».
«من آب سرد نیاشامیدم مگر آنكه امام حسین علیه السلام به یادم آمد».
در حدیث دیگر داود رقی گفت:
«كنت عند أبی عبدالله علیه السلام اذ استسقی الماء، فلما شربه رأیته قد استعبر و اغرورقت عیناه بدموعه».
[ صفحه 150]
«در خدمت حضرت امام صادق علیه السلام بودم، آب طلبید و آشامید. همین كه آن را میل فرمود دیدم آن قدر گریه كرد تا چشمان مباركش غرق اشك شد».
«ثم قال لی: یا داود! لعن الله قاتل الحسین، فما من عبد شرب الماء فذكر الحسین و قاتله الا كتب الله له مائة ألف حسنة، و حط عنه مائة ألف سیئة، و رفع له مائة ألف درجة، فكما اعتق مائة ألف نسمة، و حشره الله یوم القیامة ثلج الفؤاد».
«تشنگی حضرت بسیار بوده ولی می خواست دشمنان متوجه نشوند».
باری، اینكه امام صادق علیه السلام می فرماید: هر وقت من آب بیاشامم امام حسین علیه السلام به یادم می آید به سبب تشنگی شدیدی است كه امام حسین علیه السلام در كربلا به آن مبتلا شد.
تشنگی حضرت به حدی رسیده بود كه جبرئیل علیه السلام به حضرت آدم خبر داد. گفت: چنان تشنه می شود كه از تشنگی چشمش آسمان را نمی بیند. حضرت چنان تشنه شده بود كه زبانش از تشنگی مجروح شده بود. ولی به این حالت و این شدت از تشنگی نمی خواست دشمنانش بدانند كه حضرت تشنه است ولی دشمنان فهمیدند؛ چون نهری از شط فرات نزدیك حضرت بوده یا بنا به نقلی شط فرات در آن زمان نزدیك بوده به طوری كه حضرت شط را می دیده است. حضرت نگاهی به آن كرد. فهمیدند كه حضرت تشنه است، ظالمی گفت: یاحسین! ألا تنظر الی الفرات كأنه بطون الحیات، و الله لا تذوقه أو تموت عطشا».
«انی ما شربت ماء باردا الا و ذكرت الحسین علیه السلام».
«من آب سرد نیاشامیدم مگر آنكه امام حسین علیه السلام به یادم آمد».
در حدیث دیگر داود رقی گفت:
«كنت عند أبی عبدالله علیه السلام اذ استسقی الماء، فلما شربه رأیته قد استعبر و اغرورقت عیناه بدموعه».
[ صفحه 150]
«در خدمت حضرت امام صادق علیه السلام بودم، آب طلبید و آشامید. همین كه آن را میل فرمود دیدم آن قدر گریه كرد تا چشمان مباركش غرق اشك شد».
«ثم قال لی: یا داود! لعن الله قاتل الحسین، فما من عبد شرب الماء فذكر الحسین و قاتله الا كتب الله له مائة ألف حسنة، و حط عنه مائة ألف سیئة، و رفع له مائة ألف درجة، فكما اعتق مائة ألف نسمة، و حشره الله یوم القیامة ثلج الفؤاد».
«تشنگی حضرت بسیار بوده ولی می خواست دشمنان متوجه نشوند».
باری، اینكه امام صادق علیه السلام می فرماید: هر وقت من آب بیاشامم امام حسین علیه السلام به یادم می آید به سبب تشنگی شدیدی است كه امام حسین علیه السلام در كربلا به آن مبتلا شد.
تشنگی حضرت به حدی رسیده بود كه جبرئیل علیه السلام به حضرت آدم خبر داد. گفت: چنان تشنه می شود كه از تشنگی چشمش آسمان را نمی بیند. حضرت چنان تشنه شده بود كه زبانش از تشنگی مجروح شده بود. ولی به این حالت و این شدت از تشنگی نمی خواست دشمنانش بدانند كه حضرت تشنه است ولی دشمنان فهمیدند؛ چون نهری از شط فرات نزدیك حضرت بوده یا بنا به نقلی شط فرات در آن زمان نزدیك بوده به طوری كه حضرت شط را می دیده است. حضرت نگاهی به آن كرد. فهمیدند كه حضرت تشنه است، ظالمی گفت: یاحسین! ألا تنظر الی الفرات كأنه بطون الحیات، و الله لا تذوقه أو تموت عطشا».